JOAN
"Brrr... het is ècht koud buiten!" Hartje winter en het vriest dat het kraakt. Ik sta gewoon te klappertanden. Anita doet de voordeur open en de geur van dampende snèrt komt me tegemoet. Terwijl ze me een warme hand geeft: "Hoi Ton, kom binnen." Het ruikt hier heerlijk. "En zo meteen nog de Gelderse XXL rookworst erbij, dat wordt smullen vanavond!", glundert Anita. Ruik ik nog meer lekkers? "Dat brood heb ik vanochtend al gebakken, dat doe ik zo twee of drie keer in de week. Want je weet het, koken en bakken, da's mijn passie!"
"Ha Ton, leuk dat je foto's komt maken." Jouke komt de trap afgelopen. "Een nieuwe keuken, dat was wel een dingetje. Zie je, de keukenruimte is compact en vergroten zat er niet in want het is een Fins houten huis. We hebben lang gebrainstormd, gewikt en gewogen, maar we kwamen er niet uit.
"Een kleine krachtpatser, deze compacte keuken"
En toen kwam jij op ons pad. En had je met al je ideeën een oplossing voor onze wensen."
"Ach, voor mij is het maar tikken, ik doe dit werk al sinds 1987...", antwoord ik bescheiden. Maar inderdaad, het was wel een uitdaging, deze keuken van slechts 240cm lang en iets meer dan twee meter breed.
Anita en Jouke zijn een jaar later nog steeds blij met het resultaat: "We hebben alles wat we wilden erin gekregen, en hij ziet er ook nog eens picobello uit!"
Na een uurtje ga ik voldaan de kou weer in. En de erwtensoep? Die was top.
